ดินแดนในฝัน Dream World

สวัสดีวันศุกร์สดใส…มาตามคำสัญญา…จากหัวใจ…ที่มั่นคง…และแน่วแน่

น้านน…มาถึงก็…น้ำเน่า…มาเชียว…รู้นะ…คิดอะไรกันอยู่…555

ก็แค่สัญญาไว้…ว่าจะนำทริป…ที่ Dream World มาให้ดูกัน…ก็แค่เนี่ยยย…ทำหน้าเซ็งเป็ดกันไปได้

อะ…มาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า…ตื่นแต่เช้า…รวมพล…1.2.3.4.5.6  จะนับไปทำไม๊….

ไปกันแค่ไม่กี่คน 555…  อะ นับไว้ก่อน..เค้าจะได้รู้ว่าเราญาติเยอะ

สำหรับที่นี่ Dream World …ก็มาเป็นครั้งที่ 3 แล้วเนาะ…อยากจะถามกันใช่มั้ย

ว่าตั้ง 3 ครั้งแล้ว … แล้วจะมาทำไมอีก …เออ นั่นสิ…จะมาทำไมอีกเนี่ย…อะ…ก็มันมาแล้วอะนะ

ออกเดินทาง…ด้วยความมุ่งมั่น…จากนครนายก…เข้าสายคลองรังสิต…นับถอยหลังไปเรื่อย ๆ

คลอง 16..15..14..จนถึงคลอง 3 เลี้ยวซ้าย…บนสะพานสีหวาน…ตุ๊กตาเยอะ ๆ

ตอนแรกที่เห็น…คิดว่าทางเข้าร้านขายตุ๊กตาเสียอีก…(รู้นะคิดอะไรกันอยู่)

จะว่าเราว่าบ้านนอกหล่ะซิ…ว่าไปเถอะ…แต่อย่าให้ได้ยินแล้วกัน 555

หาที่จอดเสร็จเรียบร้อย…ก็ไปซื้อบัตรกัน…ราคาบัตรนี้ก็ใครจะว่าแพงก็แพง

ใครจะว่าถูกก็ถูก…แล้วแต่ฐานันดรศักดิ์แล้วกันนะ…555…แต่สำหรับเรา

แพงงงงงงงงงงงง คริ ๆ … ถ้าเป็นบัตรผ่านประตูเฉย ๆ ก็อยู่ที่ 150 บาทต่อคน

บัตรรวมเครื่องเล่น…ราคาจะอยู่ที่…360 บาท…เล่นได้เครื่องเล่นละ 1 ครั้ง

และสุดท้าย…บัตรวิบ เอ้ยไม่ใช่ บัตร VIP …ราคาอยู่ที่…390 บาท…เล่นเครื่องเล่นซ้ำได้

ตามที่ต้องการ…สำหรับเราเคยใช้บัตร VIP …แต่ขอโทษเถอะ…เล่นได้ไม่ครบ

ไม่ใช่ใจไม่กล้าพอนะ…เพียงแต่เวลามันหมดหนะ…555…ออกตัวไปโน่น

ไปดูบรรยากาศขบวนพาเหรด…เหล่าบรรดาตัวการ์ตูน…น่ารัก ๆ กันก่อน…

และก็…นาฬิกาใหญ่ยักษ์…ขอไปไว้บ้านซักเรือนเถอะ

นั่นก็เป็นขบวนพาเหรด…ของเหล่าการ์ตูน…ที่เขาจะมีจำนวนรอบในการเดินแสดง

ระหว่างเดินแสดง…ก็จะมีเจ้าหน้าที่คอย…เอาเชือกกั้นไว้สองข้างทาง

สงสัย…กลัวเราจะขึ้นไปนั่งเล่นด้วย..แหงม ๆ

ดอกอะไรหนอ…ขึ้นเยอะแยะมากมาย…จ้องตา…มองหน้า..ถามคนข้าง ๆ ว่านี่ดอกอะไร

คำตอบที่ได้…โหดร้ายยิ่งนัก…ตอบมาด้ายยยย…ดอกไม้ !!!!..มันน่าให้เดินกลับบ้านมั้ยเนี่ย

หันมาสบตาปิ๊ง ๆ กับคุณลุง…ทำไปได้นะคุณลุง…เริ่มไม่เข้าใจ…ว่าที่นี่…ไม่มีห้องน้ำรึไง…555

ใครเห็นเป็ดในลานน้ำพุนี้บ้าง…555…ตัวใหญ่ชะมัดเลย…น่าจับไปทำเป็ดพะโล้ยิ่งนัก…เอิ้กกก

อะ ไม่ต้องไปถึงสระบุรี…ลพบุรีกันล่ะ…ที่นี่ก็มีดอกทานตะวัน…ให้เอาใบหน้าไปเทียบรัศมีกันได้เต็มที่

ต้นไม้เหล่านี้ก็ sexy ได้นะจ้ะ…อิ ๆ

อยากช่วยยักษ์ตนนี้จัง…555…แต่ถ้าช่วยมาแล้ว…จะกลับมากินเรามั้ยเนี่ย…เอิ้กกก

ดูเด็กน้อยคนนี้สิ…อยากรู้อยากเห็นซะงั้น…เดี๋ยวจับขังไว้ในปราสาทซะนี่…555…

หน้าตาไม่ดี…แล้วยังใจร้ายอีก…(คิดกันอยู่หล่ะซิ คริ ๆ )

 

มาถึงตรงนี้…ก็คือมุมวัดดวง…วัดความแม่น…ไม่ว่าจะเป็นปาลูกโป่ง…โยนห่วง…ชู้ทลูกบาส

ของรางวัลก็จะเป็น…ตุ๊กตาน่ารัก ๆ …ตัวใหญ่บ้าง…เล็กบ้าง…แล้วแต่ความแม่น

แต่ราคาค่าบัตร…ก็ออกจะแพงสักนิ้ดดดดนึง

เฮอริเคนหัวคว่ำแล้ว…อ้าว ๆ ระวังหล่นกัน…อันนี้เราก็…แอบได้ยินเสียงหัวเราะ ขำ ๆ

ของเจ้าหน้าที่…ที่คอยคุมเครื่องเล่น..มาว่า..”สมน้ำหน้า”…อะ แซวกันขำ ๆ

แต่ก็จริงนะ…เพราะแต่ละคน…ลงมาแล้วก็…หน้าซีดหน้าเซียวไปตาม ๆ กัน

แต่หนึ่งในนั้น…ไม่ใช่เราแน่…555…ไม่ใช่อะไร…แค่ไม่ได้ขึ้นไป อิ ๆ

มองไปไกล ๆ…เห็นไวกิ้ง…มันกลิ้งตรงไหนเนี่ย…ควรจะชื่อว่า…ไวแกว่ง…มากกว่านะ…555

อะ เครื่องเล่นนี้เค้าก็มีนิยามที่นั่งกันด้วยนะ…เค้าบอกไว้ว่า…ตรงกลาง…สำหรับเด็กมัธยม

หัวกับท้าย…สำหรับเด็กมหา’ลัย…เราก็นะ…อยากจะโชว์สปิริตซะหน่อย

ไปนั่งตรงท้าย…ผลลัพธ์คือ…”ตรูจะไม่ขึ้นอีกแล้ว”555

อันนี้เค้าเรียกกันว่า…โคลสต้ง…โคลสเตอร์…อะไรเนี่ยแหละ…แต่เราเรียก

รถไฟเหาะ…555…บ้านนอกชะมัด…ก็ไปต่อคิวอยู่นานทีเดียว…และแล้วก็ได้ขึ้น

ผลลัพธ์ก็เช่นเคย…”ตรูจะไม่ขึ้นอีกแล้ว”…หวาดเสียวชะมัดเลย

อยากจะตะโกน…บอกให้มันหยุดตั้งแต่…10 เมตรแรกแล้วหล่ะ…555

เดินเรื่อย ๆ กันมาจนถึง…เมืองหิมะ…ราคาค่าบัตรจะต้องจ่ายแยก…จากบัตรอื่น

ค่าเข้าก็ 350 บาท…ไม่จำกัดเวลา…แต่สำหรับเรา…แค่ 1/2 ชม….ก็หาทางออกแล้วหล่ะ …อิ ๆ

เพราะมันหนาวจริง ๆ …ต้องขอโทษ…เพราะไม่มีรูปข้างใจมาให้ชมกัน…แบบว่าเป็นห่วงกล้องหนะ 555

เว่อร์ไปป่าว…ข้างในนั้นก็จะมีสไลด์เดอร์…ให้เล่นกัน…จะบอกว่าสูงมาก ๆ เหมือนกัน…แล้วก็มี

มุมถ่ายรูป…ให้ได้โพสต์ท่ากันเยอะแยะ

ชินเมโจได๋…หนอนยักษ์…ใหญ่จริง ๆ …มันจะกินคนได้ป่าวเนี่ย…น่าจะไปทอดกันเหมือนกันแฮ่ะ

นี่ก็บ้านคนแคระ…สาวคนไหน…ที่จะถ่ายรูปตรงนี้…ต้องสวยเหมือน…สโนว์ไวท์นะจ้ะ

555…ปากเริ่มเสียล่ะ…ไปที่อื่นกันต่อดีกว่า…เอิ้กกกก

หนังสือเล่มนี้…กี่ปีถึงจะอ่านจบหว่า…คนข้าง ๆ สะกิด..”เค้าไม่ได้มีไว้เธออ่านย่ะ” อ้าว..เหรอ..อิ ๆ

มังกรที่นี่…เล็กกว่าผลไม้อีกเนาะ…555

ตรงนี้ก็เป็น…สวนดอกไม้…สวย ๆ งาม ๆ …มีไว้ให้ถ่ายรูปคู่รักหวานแหวว

สำหรับเรา…ได้แต่อิจฉา…555…รีบเดินจะดีกว่า…คริ ๆ

สมกับเป็นเมืองในฝันจริง ๆ…สีน่ากินจังแฮ่ะ…555

สำหรับทริปนี้…ที่ Dream world…ก็มีสิ่งสวยงาม…มากมาย…แต่สิ่งที่เราคิดว่าสวยงามที่สุด

ก็คือสิ่งสวยงามที่มีชีวิต…ชีวิตเล็ก ๆ …รอยยิ้มของเด็ก ๆ…เป็นสิ่งที่สวยงามที่สุดแล้ว

มีหลายคนที่นี่…บ่นว่าอยากกลับไปเป็นเด็กอีก…เราว่า…ความทรงจำในวัยเด็ก

คงจะมีแต่…ความร่าเริง…สนุกสนาน…ไปตามวัย…แต่ถ้าถามว่า…เราอยากกลับไปเด็กอีกมั้ย

เราคงตอบว่า…”ไม่”…ไม่ใช่ว่าเราไม่มีความทรงจำที่ดีนะ…(อย่าคิดอย่างน้านนน)

เพียงแต่เราคิดว่า….เราลงทุนมากับชีวิตมากแล้ว..ให้ย้อนไปอีก…คงเหนื่อยแย่…555

เรายังมีสิ่งที่ค้างคา…นั่นก็คือ…ภาพจากพระราชนิเวศน์มฤทคายวัน

ก็ยังคงค้างคาต่อไป…แล้วจะพูดทำไม…555…อะ ก็พูดให้ติดตามกันต่อไปไงจ้ะ

แต่ไม่นานเกินรอแน่ๆ …ขอบคุณ..สำหรับการติดตามจ้า

Advertisements