สวัสดีวันศุกร์สดใส…มาตามคำสัญญา…จากหัวใจ…ที่มั่นคง…และแน่วแน่
น้านน…มาถึงก็…น้ำเน่า…มาเชียว…รู้นะ…คิดอะไรกันอยู่…555
ก็แค่สัญญาไว้…ว่าจะนำทริป…ที่ Dream World มาให้ดูกัน…ก็แค่เนี่ยยย…ทำหน้าเซ็งเป็ดกันไปได้
อะ…มาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า…ตื่นแต่เช้า…รวมพล…1.2.3.4.5.6 จะนับไปทำไม๊….
ไปกันแค่ไม่กี่คน 555… อะ นับไว้ก่อน..เค้าจะได้รู้ว่าเราญาติเยอะ
สำหรับที่นี่ Dream World …ก็มาเป็นครั้งที่ 3 แล้วเนาะ…อยากจะถามกันใช่มั้ย
ว่าตั้ง 3 ครั้งแล้ว … แล้วจะมาทำไมอีก …เออ นั่นสิ…จะมาทำไมอีกเนี่ย…อะ…ก็มันมาแล้วอะนะ
ออกเดินทาง…ด้วยความมุ่งมั่น…จากนครนายก…เข้าสายคลองรังสิต…นับถอยหลังไปเรื่อย ๆ
คลอง 16..15..14..จนถึงคลอง 3 เลี้ยวซ้าย…บนสะพานสีหวาน…ตุ๊กตาเยอะ ๆ
ตอนแรกที่เห็น…คิดว่าทางเข้าร้านขายตุ๊กตาเสียอีก…(รู้นะคิดอะไรกันอยู่)
จะว่าเราว่าบ้านนอกหล่ะซิ…ว่าไปเถอะ…แต่อย่าให้ได้ยินแล้วกัน 555
หาที่จอดเสร็จเรียบร้อย…ก็ไปซื้อบัตรกัน…ราคาบัตรนี้ก็ใครจะว่าแพงก็แพง
ใครจะว่าถูกก็ถูก…แล้วแต่ฐานันดรศักดิ์แล้วกันนะ…555…แต่สำหรับเรา
แพงงงงงงงงงงงง คริ ๆ … ถ้าเป็นบัตรผ่านประตูเฉย ๆ ก็อยู่ที่ 150 บาทต่อคน
บัตรรวมเครื่องเล่น…ราคาจะอยู่ที่…360 บาท…เล่นได้เครื่องเล่นละ 1 ครั้ง
และสุดท้าย…บัตรวิบ เอ้ยไม่ใช่ บัตร VIP …ราคาอยู่ที่…390 บาท…เล่นเครื่องเล่นซ้ำได้
ตามที่ต้องการ…สำหรับเราเคยใช้บัตร VIP …แต่ขอโทษเถอะ…เล่นได้ไม่ครบ
ไม่ใช่ใจไม่กล้าพอนะ…เพียงแต่เวลามันหมดหนะ…555…ออกตัวไปโน่น
ไปดูบรรยากาศขบวนพาเหรด…เหล่าบรรดาตัวการ์ตูน…น่ารัก ๆ กันก่อน…
และก็…นาฬิกาใหญ่ยักษ์…ขอไปไว้บ้านซักเรือนเถอะ
นั่นก็เป็นขบวนพาเหรด…ของเหล่าการ์ตูน…ที่เขาจะมีจำนวนรอบในการเดินแสดง
ระหว่างเดินแสดง…ก็จะมีเจ้าหน้าที่คอย…เอาเชือกกั้นไว้สองข้างทาง
สงสัย…กลัวเราจะขึ้นไปนั่งเล่นด้วย..แหงม ๆ
ดอกอะไรหนอ…ขึ้นเยอะแยะมากมาย…จ้องตา…มองหน้า..ถามคนข้าง ๆ ว่านี่ดอกอะไร
คำตอบที่ได้…โหดร้ายยิ่งนัก…ตอบมาด้ายยยย…ดอกไม้ !!!!..มันน่าให้เดินกลับบ้านมั้ยเนี่ย
หันมาสบตาปิ๊ง ๆ กับคุณลุง…ทำไปได้นะคุณลุง…เริ่มไม่เข้าใจ…ว่าที่นี่…ไม่มีห้องน้ำรึไง…555
ใครเห็นเป็ดในลานน้ำพุนี้บ้าง…555…ตัวใหญ่ชะมัดเลย…น่าจับไปทำเป็ดพะโล้ยิ่งนัก…เอิ้กกก
อะ ไม่ต้องไปถึงสระบุรี…ลพบุรีกันล่ะ…ที่นี่ก็มีดอกทานตะวัน…ให้เอาใบหน้าไปเทียบรัศมีกันได้เต็มที่
ต้นไม้เหล่านี้ก็ sexy ได้นะจ้ะ…อิ ๆ
อยากช่วยยักษ์ตนนี้จัง…555…แต่ถ้าช่วยมาแล้ว…จะกลับมากินเรามั้ยเนี่ย…เอิ้กกก
ดูเด็กน้อยคนนี้สิ…อยากรู้อยากเห็นซะงั้น…เดี๋ยวจับขังไว้ในปราสาทซะนี่…555…
หน้าตาไม่ดี…แล้วยังใจร้ายอีก…(คิดกันอยู่หล่ะซิ คริ ๆ )
มาถึงตรงนี้…ก็คือมุมวัดดวง…วัดความแม่น…ไม่ว่าจะเป็นปาลูกโป่ง…โยนห่วง…ชู้ทลูกบาส
ของรางวัลก็จะเป็น…ตุ๊กตาน่ารัก ๆ …ตัวใหญ่บ้าง…เล็กบ้าง…แล้วแต่ความแม่น
แต่ราคาค่าบัตร…ก็ออกจะแพงสักนิ้ดดดดนึง
เฮอริเคนหัวคว่ำแล้ว…อ้าว ๆ ระวังหล่นกัน…อันนี้เราก็…แอบได้ยินเสียงหัวเราะ ขำ ๆ
ของเจ้าหน้าที่…ที่คอยคุมเครื่องเล่น..มาว่า..”สมน้ำหน้า”…อะ แซวกันขำ ๆ
แต่ก็จริงนะ…เพราะแต่ละคน…ลงมาแล้วก็…หน้าซีดหน้าเซียวไปตาม ๆ กัน
แต่หนึ่งในนั้น…ไม่ใช่เราแน่…555…ไม่ใช่อะไร…แค่ไม่ได้ขึ้นไป อิ ๆ
มองไปไกล ๆ…เห็นไวกิ้ง…มันกลิ้งตรงไหนเนี่ย…ควรจะชื่อว่า…ไวแกว่ง…มากกว่านะ…555
อะ เครื่องเล่นนี้เค้าก็มีนิยามที่นั่งกันด้วยนะ…เค้าบอกไว้ว่า…ตรงกลาง…สำหรับเด็กมัธยม
หัวกับท้าย…สำหรับเด็กมหา’ลัย…เราก็นะ…อยากจะโชว์สปิริตซะหน่อย
ไปนั่งตรงท้าย…ผลลัพธ์คือ…”ตรูจะไม่ขึ้นอีกแล้ว”555
อันนี้เค้าเรียกกันว่า…โคลสต้ง…โคลสเตอร์…อะไรเนี่ยแหละ…แต่เราเรียก
รถไฟเหาะ…555…บ้านนอกชะมัด…ก็ไปต่อคิวอยู่นานทีเดียว…และแล้วก็ได้ขึ้น
ผลลัพธ์ก็เช่นเคย…”ตรูจะไม่ขึ้นอีกแล้ว”…หวาดเสียวชะมัดเลย
อยากจะตะโกน…บอกให้มันหยุดตั้งแต่…10 เมตรแรกแล้วหล่ะ…555
เดินเรื่อย ๆ กันมาจนถึง…เมืองหิมะ…ราคาค่าบัตรจะต้องจ่ายแยก…จากบัตรอื่น
ค่าเข้าก็ 350 บาท…ไม่จำกัดเวลา…แต่สำหรับเรา…แค่ 1/2 ชม….ก็หาทางออกแล้วหล่ะ …อิ ๆ
เพราะมันหนาวจริง ๆ …ต้องขอโทษ…เพราะไม่มีรูปข้างใจมาให้ชมกัน…แบบว่าเป็นห่วงกล้องหนะ 555
เว่อร์ไปป่าว…ข้างในนั้นก็จะมีสไลด์เดอร์…ให้เล่นกัน…จะบอกว่าสูงมาก ๆ เหมือนกัน…แล้วก็มี
มุมถ่ายรูป…ให้ได้โพสต์ท่ากันเยอะแยะ
ชินเมโจได๋…หนอนยักษ์…ใหญ่จริง ๆ …มันจะกินคนได้ป่าวเนี่ย…น่าจะไปทอดกันเหมือนกันแฮ่ะ
นี่ก็บ้านคนแคระ…สาวคนไหน…ที่จะถ่ายรูปตรงนี้…ต้องสวยเหมือน…สโนว์ไวท์นะจ้ะ
555…ปากเริ่มเสียล่ะ…ไปที่อื่นกันต่อดีกว่า…เอิ้กกกก
หนังสือเล่มนี้…กี่ปีถึงจะอ่านจบหว่า…คนข้าง ๆ สะกิด..”เค้าไม่ได้มีไว้เธออ่านย่ะ” อ้าว..เหรอ..อิ ๆ
มังกรที่นี่…เล็กกว่าผลไม้อีกเนาะ…555
ตรงนี้ก็เป็น…สวนดอกไม้…สวย ๆ งาม ๆ …มีไว้ให้ถ่ายรูปคู่รักหวานแหวว
สำหรับเรา…ได้แต่อิจฉา…555…รีบเดินจะดีกว่า…คริ ๆ
สมกับเป็นเมืองในฝันจริง ๆ…สีน่ากินจังแฮ่ะ…555
สำหรับทริปนี้…ที่ Dream world…ก็มีสิ่งสวยงาม…มากมาย…แต่สิ่งที่เราคิดว่าสวยงามที่สุด
ก็คือสิ่งสวยงามที่มีชีวิต…ชีวิตเล็ก ๆ …รอยยิ้มของเด็ก ๆ…เป็นสิ่งที่สวยงามที่สุดแล้ว
มีหลายคนที่นี่…บ่นว่าอยากกลับไปเป็นเด็กอีก…เราว่า…ความทรงจำในวัยเด็ก
คงจะมีแต่…ความร่าเริง…สนุกสนาน…ไปตามวัย…แต่ถ้าถามว่า…เราอยากกลับไปเด็กอีกมั้ย
เราคงตอบว่า…”ไม่”…ไม่ใช่ว่าเราไม่มีความทรงจำที่ดีนะ…(อย่าคิดอย่างน้านนน)
เพียงแต่เราคิดว่า….เราลงทุนมากับชีวิตมากแล้ว..ให้ย้อนไปอีก…คงเหนื่อยแย่…555
เรายังมีสิ่งที่ค้างคา…นั่นก็คือ…ภาพจากพระราชนิเวศน์มฤทคายวัน
ก็ยังคงค้างคาต่อไป…แล้วจะพูดทำไม…555…อะ ก็พูดให้ติดตามกันต่อไปไงจ้ะ
แต่ไม่นานเกินรอแน่ๆ …ขอบคุณ..สำหรับการติดตามจ้า
pooh
February 11, 2011 at 10:23 am
เค้าไปได้ด้วยเหรอ เค้าไม่กำจัดอายุเหรอแบบว่า สำหรับเด็กอายุไม่เกิน….. 555
มาตามนัด
February 11, 2011 at 11:01 am
ภาพสวยกว่าเดิมนะคะ เล่าเรื่องตลกดีคะ แต่ก็มีแง่คิด สาระ ได้ทุกครั้งเลย
memoryphoto
February 14, 2011 at 1:11 am
ขอบคุณค่ะ สำหรับคำชม และการติดตาม
amm
February 14, 2011 at 4:55 am
ไปแย่งเด็กๆเค้าเล่นทามมัยเพ่ ไปไม่ชวนนะแอมจะได้เตรียมพก ยาลม ยาดม ยาหม่อง ไปให้เพ่อะเด่วเปนลมเปนแล้งไป เอิ้กกกก